Δουλειά στο Εξωτερικό / Σπουδές στο Εξωτερικό / Μετανάστευση

Βερολίνο, τέλη Οκτωβρίου, 15 βαθμοί κελσίου, 6:43 το πρωί, διαδρομή με το ποδήλατο προς τη δουλειά δίπλα στο αστικό τρένο πάνω στη γέφυρα. Στα αριστερά πάνω από το νερό του καναλιού στο βάθος τα φώτα της πόλης αντικατοπρίζονται στο νερό και ο Πύργος της τηλεόρασης δεσπόζει επιβλητικά διαστημικός ανάμεσα σε φώτα και κτίρια. Δεξιά το τρένο κινείται προς τα βόρεια προάστια στην ίδια κατεύθυνση με το ποδήλατο, ενώ η άλλη πλευρά του καναλιού σε κάνει να νομίζεις ότι βρίσκεσαι εκτός πόλης. Ο ήλιος ανατέλει μέσα απο μωβ και πορτοκαλί αποχρώσεις σε ένα μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο φόντο απέραντου ουρανού.

Βερολίνο, η πόλη των αντιθέσεων, της ακμής και της παρακμής. Του πλακόστρωτου και της υπερσύγχρονης γέφυρας. Του αστικού και του νεοκλασσικού τοπίου, της νεραϊδένιας φύσης και της αυστηρά λιτής αρχιτεκτρονικής της Λαοκρατικής Δημοκρατίας. Της βορειοευρωπαϊκής ξανθιάς φυσιογνωμίας και της μελαμψής μπούρκας. Εκεί όπου το φλάουτο και οι φορεσιές της αναβίωσης των μεσαιωνικών γιοτρών εναλλάσονται με τον ταμπουρά, το τούρκικο σάζι και το ναργιλέ.
Η πόλη που χωρίζεται στα δύο. Η γερμανική τάξη από τη μιά και η τουριστική ατραξιόν από την άλλη, ένας παράλληλος κόσμος τουριστών και ξένων που ζουν ένα Βερολίνο που δεν υπάρχει πια.

Διάλεξα να ζήσω στο εξωτερικό πολύ νωρίς, ορμώμενη απο ενα νεανικό ακράτητο πάθος γνωριμίας με άλλους κοσμους! Γνώση για εμενα ήταν η λεξη κλειδί.

Σπούδασα στην Ιταλία γλωσσολογία και ξένους πολιτισμούς, έκανα εράσμους στην Ισπανία και υπήρξα και εσωτερική μετανάστης μετά το πτυχίο στην Ελλάδα, μετακινούμενη από Δωδεκάνισα σε Κυκλάδες, μεταλαμπαοδεύονατας ο,τι γνώση ως τότε είχα αποκτήσει και σε άλλους φιλοπεριέργους και φιλομαθείς, ενώ παράλληλα μάθαινα την τέχνη της γης, μαζεύοντας βότανα, εκτρέφοντας μέλισσες διπλα σε έμπειρους και καλλιεργόντας οπωροκηπευτικά. Ένα παλιό μικρόβιο όμως να μάθω γερμανικά, όχι μονο από μεράκι αλλά και για οικονομικούς λόγους - όταν τα σημάδια της οικονομικής κρίσης υπήρχαν μεν, αλλά η εξέλιξή τους στο σημερινό βαθμό δεν ήταν τόσο ξεκάθαρη- καθώς και ενα παρεάκι από το Βερολίνο με άρπαξαν στη Γερμανία, οπού ζω πλέον, σπουδάζω και εργάζομαι εν έτη 2019. 
Ας διαχωρίσουμε λοιπόν καταρχάς το να βρίσκεσαι σε μια ξένη χώρα ως φοιτητής, με το να ζεις σε αυτή ως επαγγελματίας, ή εργατικός μετανάστης. Το δύσκολο ζήτημα είναι η κοινωνική ένταξη, ως προσαρμογή, ως αντίληψη των ιδιαιτεροτήτων κάθε τόπου, εξοικείωση με τις διαφορετικές ενδεχομένως κλιματολογικές συνθήκες (εξαρτάται πάντα σε ποιό σημείο της γης βρίσκεσαι τη στιγμή που διαβάζεις αυτό το κείμενο) αλλά και το σημαντικότερο, ως δημιουργία μακροπρόθεσμων προσωπικών σχέσεων και κυρίως δεσμών, διότι home is where the heart is.

Πριν χαρακτηρίσει κάποιος στερεοτυπικά τους ξένους/ντόπιους κλειστούς και κρύους, να πω ότι και στην Ελλάδα οι αλλοδαποί συμπολίτες μου μού διηγούνταν πόσο δύσκολο ήταν να μπουν σε έναν φιλικό κύκλο Ελλήνων. Ο,τι ισχύει όμως και για τους Έλληνες σε Γερμανία φυσικά, όπου η γλώσσα τους σώματος διαφέρει παρασάγκας από αυτή των μεσογειακών, ισχύει και σε Ιταλία, Ισπανία. Είναι επίσης εντυπωσιακό, το να σου λένε Γερμανοί, πως βρίσκουν τους ισπανούς μετανάστες μη πρόθυμους να συσχετιστούν με αλλαδαπούς ακόμη και αν πρόκειται για τους ίδιους τους Γερμανούς συμπολίτες τους, στων οποίων τη χώρα έχουν πρόσφατα μεταναστεύσει.. Οι φίλοι με παιδιά λένε ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά για εκείνους, μια και υποχρεωτικά συναναστρέφονται με άλλους γονείς που γνωρίζουν μέσα από σχολικές δραστηριότητες και παιδικά πάρτι. Πολλοί προσπαθούν να παραμείνουν συνδεδεμένοι με κόσμο στην πατρίδα, ή συσχετίζονται αποκλειστικά με συμπατριώτες τους στη νέα χώρα, μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες να βρουν ντόποιυς φίλους που θα τους στηρίξουν πολύ καλύτερα στη νέα τους καθημερινότητα και θα τους ανοίξουν προοπτικές στη νέα χώρα.

Προσωπικά, κάνω ό,τι μπορώ να συναντώ φίλους και συγγενείς όποτε επιστρέφω, κατά προτίμηση περνώντας χρόνο ατομικά με τον καθένα, κάτι που κάνει το πρόγραμμα των διακοπών μου εξαιρετικά όμορφα εξαντλητικό.

Αυτή μου την απόφαση μετά απο 18 χρόνια στους πέντε δρόμους την απολαμβάνω μέχρι σήμερα, παρόλη τη σωματική και ψυχική κούραση που αυτό μοιραία επίσης συνεπάγεται. Σας γράφω, επειδή διαφέρει πολύ η συνειδητή επιλογή λόγω προτίμησης, ακόμη κι αν κατασταλάζει με την πάροδο του χρόνου, από την εξωθημένη επιλογή λόγω ανάγκης. Σας γράφω με άγαπη, επειδή θέλω να βοηθήσω τους νοσταλγούς της πατρίδας να γίνουν νοσταλγοί του κόσμου όλου και να δουν πως η όποια νοσταλγία έιναι ένα πλασίμπο κατάληπο της παιδικής ηλικίας. Γιατί ειναι ωραία να ζεις ελεύθερος από την ψευδή φυλακή, και στις διακοπές σου να θες να γνωρίσεις κι αλλές ζεστές παραλίες του πλανήτη αυτού, χωρίς να αναπνέεις και να εργόζεσαι μέχρι να ξαναπάς Ελλάδα για να ζήσεις στις διακοπές.

Νομίζω ότι πρέπει να ακούμε την ψυχή μας και να παρατηρούμε τις αντιδράσεις του σώματος. Γιατί το σώμα μιλάει και ακόμα και αν μερικές φορές κάνουμε μία επιλογή η οποία για κάποιο χρονικό διάστημα μας δείξει ότι δεν ήταν "σωστή", αυτή η επιλογή και οι παρενέργειές της μας οδηγεί πιο μετά στο σωστό δρόμο, ακόμα και αν πρόκειται όχι για μία, αλλά για πολλές περιπτώσεις και γεγονότα στη ζωή μας που το ένα διαδέχεται το άλλο. Να έχεις εμπιστοσύνη στη ζωή σου. Τα πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε και που κατά κάποιο τρόπο γίνονται από μόνα τους είτε το θέλουμε είτε όχι τη στιγμή που συμβαίνουν, έχουν βαθιά σοφία. Εγώ προσωπικά δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που το συνειδητοποίησα. Και από τότε άλλαξε η ζωή μου και δεν είναι πολλά χρόνια πίσω. 5 το πολύ, ήμουν στο νησί ακόμα. Αν προσπαθούμε να νιώθουμε ευγνωμοσύνη με αυτά που έχουμε, αυτό η ζωή θα μας το ανταμείψει κάποια μέρα με ψυχική ηρεμία και αυτό θα σημαίνει, ότι θα μπορούμε να βρούμε ευτυχία σε αυτά που έχουμε.

Είναι πολύ πιο εύκολο να ζεις σε καλούπια και σε περιορισμούς, να ονειρεύεσαι και την ίδια στιγμή να δημιουργείς μία σίγουρη ζωή, όπως αυτή που μας μάθανε γιαγιά παππούς μαμά μπαμπάς, από αυτό που ζει η φουρνιά των νέων μεταναστών γεμάτοι όνειρα και ελπίδες, εξοπλισμένοι με πτυχία, διασκορπισμένοι στις κρύες VIP πλέον χώρες της κρίσης. Σήμερα είμαστε απλά εκτεθειμένοι σε ένα χάος ελεύθρων επιλογών και ευκαιριών, αλλά πριν προλάβουμε να βρούμε τα όρια τα δικού μας εαυτού, καλούμαστε να οριοθετήσουμε όλες αυτές τις επιλογές! Πιάστο αυγό και κούρευτο, κοινώς. Πολυτεχνίτες και ερημοσπίτες μας κάνουν, έχει πει μία φίλη μου -ψυχολόγος και κοινωνική λειτουργός σήμερα- στα 17 μας, μόλις τρίτη λυκείου. Δε το είχα καταλάβει τότε ακριβώς, αλλά το κρατήσα γιατί μου άρεσαν οι λέξεις. Προοικονομία...

Με μια βαλίτσα στο χέρι και γεμάτοι όνειρα για αναγνώριση και οικονομική άνοδο, έχετε ήδη ταξιδέψει μακριά από το σπίτι σας, και η μετάβαση σε μια νέα χώρα μπορεί να είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που έχετε κάνει στη ζωή σας, καθώς η προσαρμογή είναι δύσκολη.
Δε θα σας δωσω στερεότυπες συμβουλές, όπως βγείτε με φίλους, εξερευνήστε μέρη πέρα από την πόλη σας, γίνετε μέλη σε ομάδες και κοινότητες....
Το χειρότερο πέρασε για να είστε εδώ και να διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Θα σας πω όμως ενα μυστικό, που εμένα μου πήρε χρόνια και χρόνια να ανακαλύψω: Οι άνθρωποι είναι ίδιοι παντού. Οι συνθήκες μόνο αλλάζουν ... Θυμιθείτε γιατί είστε εκεί, τα ίδια όνειρα που πήρατε φεύγοντας, σας ακολουθούν και εκεί. Νιώστε ευγνωμοσύνη. Είστε ευλογημένοι που είστε τωρα εκεί. Ναί, μετρήστε την, είναι Ευλογία…
Παρατηρήστε.  Το ταξίδι αυτό στο εξωτερικό είναι πολύ μα πολύ εσωτερικό.

Κάθε χτύπημα έχει συνέπειες

Με αφορμή τον προβληματισμό μιας μανούλας για το επιθετικό παιδάκι της στο νηπιαγωγείο και την ευαισθησία μας πάνω στο θέμα, λόγω επαγγέλματος, κάνουμε μετάφραση σε ένα πολύ μικρό αλλά ουσιαστικό κομμάτι από άρθρο εφημερίδας με τίτλο Jeder Schlag hat Konsequenzen

Το άρθρο αυτό αναφέρεται στα α τίθασα παιδιά και τις αντιδράσεις των γονιών:

Ο Andersohn συνιστά στους γονείς σε τέτοιες περιπτώσεις να λένε με σαφήνεια στα μικρά τους: "γιατί το κάνεις αυτό; εμένα δεν μου αρέσει!" Και: "Αυτό που κάνεις με πληγωνει!" Μετά από αυτό, ωστόσο, πρέπει να ακολουθήσει και το ερώτημα: "Τι σου συμβαίνει;" "Τι σε θυμώνει τόσο;" Διότι ακόμη και αν το νήπειο δεν μπορεί να διατυπώσει μια απάντηση στο ερώτημα, αισθάνεται ωστόσο ότι υπάρχει κάποιος που το καταλαβαίνει, αφουγκράζεται τον πόνο του, που το φροντίζει και παίρνει στα σοβαρά τα αιτήματά του. Επειδή τα δαγκώματα, τα κτυπήματα ή οι γρατζουνιές των παιδιών δεν συμβαίνουν χωρίς λόγο.
Οι γονείς δε που χάνουν τον έλεγχο, δεν είναι απαραιτήτως κακοί γονείς. Είναι σημαντικό να ζητούν συγγνώμη από το παιδί τους και να του εξηγήσουν τι έχει συμβεί και να αναλάβουν την ευθύνη για τις δικές τους ενέργειες", εξηγεί ο Ziegler.


Το άρθρο είναι από αυτή την εφημερίδα ZEIT ONLINE

teacher on the road - πώς θα εργαστώ ως καθηγητής στα δημόσια σχολεία της Γερμανίας

Ποιές είναι οι προϋποθέσεις διορισμού στα γερμανικά δημόσια σχολεία για καθηγητές και δασκάλους που έχουν καταρτιστεί σε πανεπιστήμια εκτός της χώρας;
Πολύς ο λόγος για tην έλλειψη εκπαιδευτικού προσωπικού στη Γερμανία, μοιραία και την ευκολία απορρόφησης σε δημόσια σχολεία, κάτι που καθόλου ψέμα δεν είναι και αναγάγει το επάγγελμα του εκπαιδευτικού σε ατραξιόν για Γερμανούς και μη.

Καλό όμως θα ήταν να δούμε και μερικές παραμέτρους που αφορούν κυρίως σε καθηγητές που έχουν καταρτιστεί σε αλλοδαπά πανεπιστήμια και προσπαθούν να βρουν τη θέση τους μέσα στα δημόσια σχολεία της Γερμανίας

Για το δημόσιο σχολέιο στη Γερμανία κανείς χρειάζεται επίπεδο Γ2 στη γλώσσα.

Για να γίνεις δεκτός από τα γερμανικά πανεπιστήμια, το απαιτούμενο επίπεδο στη γλώσσα είναι το Γ1. Τα πτυχία γλωσσομάθειας που γίνονται δεκτά από γερμανικά πανεπιστήμια είναι τα telc και TestDaF 4x4.

Και μια βόλτα ο ξένος καθηγητής από τα γερμανικά πανεπιστήμια να συμπληρώσει καμιά πιστωτική μοναδούλα στον τομέα της διδακτικής (Fachdidaktik Leistungspunkte Nachholung), βασική προϋπόθεση για να αναγνωρίσει το πτυχίο του στη χώρα. H φιλολογία εδώ δεν υπάγεται στην παιδαγωγική. Δεν γίνεσαι ποτέ καθηγητής σπουδάζοντας φιλολογία.

Υπολείπονται πάντα μερικές πιστωτικές μονάδες στον τομέα της διδακτικής ήδη από το προπτυχιακό. Τους υποψηφίους Master Διδακτικής -Master of Education- με μπάτσελορ φιλολογίας από άλλη ευρωπαϊκή χώρα συνήθως αρχικά τους ενημερώνουν ότι δεν πληρούν τις προδιαγραφές και δε διαθέτουν όλες τις πιστωτικές μοναδες ώστε να γίνουν δεκτοί στο Master Παιδαγωγικής. Οπότε άλλα πανεπιστήμια απορρίπτουν την αίτηση και αλλά λένε -στην καλύτερη των περιπτώσεων-, περάστε παρακαλώ από το προπτυχιακό να συμπληρώσετε δυο-τρεις πιστωτικές μονάδες που είναι βασική προϋπόθεση για να περάσετε στο Master of  Education.

Όσο για τα φροντιστήρια...... Αρτσι μπουρτσι! Πέρασες κάποτε από ένα πανεπιστήμιο; Δεν πήρες όμως ποτέ πτυχίο;

Μας κάνεις για καθηγητής οποιοσδήποτε ειδικότητας! Και το καλύτερο: στο τμήμα ξένων γλωσσών βάζουν στην ίδια αίθουσα και αγγλικά και ισπανικά και άμα λάχει έρχεται και ενα πιτσιρίκι στα μέσα της χρονιάς γαλλικά! Διαφορετικού επιπέδου, τμήματος και ηλικίας να διευκρινίσω!!!

Τη μια βδομάδα βλέπεις 7 παιδιά στην τάξη, την άλλη 2, 3 , 5 καινούρια παιδάκια! Ο καλός ο μήλος όλα τα αλέθει.

Kάποια συνάδελφος με ρώτησε το εξής:

εχω ακούσει αυτό για Γερμανία: σε βοηθούν να μάθεις τη γλώσσα παράλληλα με τη δουλειά; Πχ δουλειά σε σχολείο το πρωί και απόγευμα μάθημα Γερμανικά;  

Η απάντηση είναι, πως είναι υποχρεωτικό να μάθει κανείς τη γλώσσα ερχόμενος Γερμανία. Είναι υποχρεωτική η ασφάλεια υγείας και αν δεν έχεις τουλάχιστον ένα μίνιμουμ εισοδήματος, αναγκαστικά σε ασφαλίζει το κράτος και σου δίνει και ένα πολύ μικρό ποσό για να ζήσεις αλλά σε αυτή την περίπτωση είσαι υποχρεωμένος να μάθεις γερμανικά ώστε κάποια στιγμή να βγεις στην αγορά εργασίας μέσα σε ένα χ ψ χρονικό διάστημα. okay δεν σου βάζουν και το μαχαίρι στο λαιμό. Αλλά όπως και να χει σε κυνηγάνε αρκετά.

Δουλειά σε σχολείο το πρωί και μάθημα εκμάθησης της γερμανικής το απόγευμα -οπως ρώτησε η συνάδελφος- είναι μη ρεαλιστικό. Τα μαθήματα αυτά είναι επιδοτούμενα από το κράτος και τα δικαιούται όποιος με απόδειξη έχει χαμηλό εισόδημα, και ο σκοπός τους είναι η εκμάθηση Γερμανικών για την ένταξη στην αγορά εργασίας αρχικά και περαιτέρω όποιος θέλει, μπορέι ευχαρίστως να σπουδάσει. Αλλά για να σπουδάσεις χρειάζεσαι επίπεδο Γ1 και το κράτος καλύπτει επίσημα μέχρι το Β2 επίπεδο. 

Οπότε αν κανείς μπορούσε να δουλέψει με το που ερχόταν στη Γερμανία σε σχολεία, δεν θα χρειαζόταν καν να περάσει από την πρόνοια η οποία υποστηρίζει και τα μαθήματα αυτά. Και αυτό διότι οι μισθοί στα δημόσια σχολεία είναι υπέρ του δέοντος ικανοποιητικοι.

Όπως προείπα, αν δεν περάσεις από τα πανεπιστήμιά τους, αλλοδαπό πτυχίο στη Γερμανία δεν αναγνωρίζεται εύκολα. Σε κάθε πανεπιστημιακό τμήμα η Γερμανία έχει την ασφαλιστική -για την ίδια τη χώρα - δικλείδα κάποιες μικρές διαφοροποιήσεις στα προγράμματα σπουδών της από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά τμήματα.

Lehramtstudium ≠ Literatur und Sprachwissenschaft

Teacher Training ≠ Literature and Linguistics

Master of Education ≠ Master of Arts

Στη Γερμανία συγκεκριμένα όλες οι φιλολογίες από το εξωτερικό αναγνωρίζονται ως παρόμοιες και όχι ισότιμες με το παιδαγωγικό, διότι οι υπόλοιποι στην Ευρώπη κάνουμε λιγότερα μαθήματα πάνω στη διδακτική -ισχυρίζονται. Είναι αλήθεια επίσης ότι οι καθηγητές Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου πρέπει να έχουν δύο ειδικότητες. Αν στο μεταπτυχιακό πάρεις κατεύθυνση καθηγητή γυμνασίου-λυκείου ή δασκάλου δημοτικού, εξαρτάται αρχικά από το τι ειδικότητα έχεις κάνει ήδη στο μπάτσελορ. Για παράδειγμα, απόφοιτοι της ξενόγλωσσης φιλολογίας με πρώτη γλώσσα τα ισπανικά πχ, επειδή τα ισπανικά δεν διδάσκονται στο δημοτικό, φυσικά και δεν μπορούν να γίνουν δάσκαλοι σε δημοτικό σχολείο αλλά καθηγητές γυμνάσιου-λυκείου. Επιπλέον πρέπει να σπουδάσουν και μία δεύτερη ειδικότητα και στο τέλος να δώσουν την κρατική εξέταση, staatliche Prüfung, που είναι και το τελικό στάδιο για την έκδοσης άδειας διδασκαλίας. Η συγκεκριμένη εξέταση ισχύει για όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη. Στην Ελλάδα την ονομάζουμε ΑΣΕΠ.

Ενα αλλοδαπό πτυχίο λοιπόν σε βάθος χρόνου αναγνωρίζεται, αρκεί να περάσει κανείς τις απαιτούμενες διαδικασίες κάθε χώρας.  Χρειάζεται όμως σχεδόν πάντα  να περάσεις μία βόλτα για μερικές πιστωτικές μονάδες από τα ημεδαπά πανεπιστήμια.

Ποιές οι διαφορές της φιλοσοφικής Ελλάδας, Ιταλίας και Ισπανίας με αυτή της Γερμανίας:

Lehramt (Teacher Training Program ,) και Literatur und Sprachwissenschaft (Literature and Linguistics) είναι δύο διαφορετικά τμήματα στα οποία μπορείς να πάρεις κατεύθυνση πχ ξένης γλώσσας. Από το ένα βγαίνεις παιδαγωγός από το άλλο φιλόσοφος/ φιλόλογος, όχι όμως εκπαιδευτικός. (Το Lehramt συμπεριλαμβάνει όλες τις ειδικότητες θετικής και θεωρητικής κατεύθυνσης). Απόφοιτοι του δεύτερου τμήματος δεν θα διδάξουν ποτέ παρόλο που κάνουν τα ίδια μαθήματα κατεύθυνσης (λογοτεχνία, γκωσσολγία κλπ) γιατί τα μαθήματα κορμού διαφέρουν. Στο πρώτο κάνεις αμιγώς διδακτική, στο δεύτερο πολύ θεωρητικά μαθήματα. Δεν γνωρίζω στο δεύτερο με ακρίβεια. Όμως είναι και τα δύο τμήματα της φιλοσοφικής.

Όσοι ξένοι έρχονται με bachelor από άλλη ευρωπαϊκή χώρα και θέλουν μεταπτυχιακό, για καθηγητές όλοι, μας βάζουν να δώσουμε και από το προπτυχιακό μαθήματα διδακτικής. Διαχωρισμός της ξενόγλωσσης φιλολογίας σε κατευθύνσεις. Ακριβώς όπως οι απόφοιτοι του Ιονίου Πανεπιστημίου που είναι μεταφραστές και όχι καθηγητές, παρόλο που σπούσαδαν γλώσσα. 

Φιλόσοφος - Καθηγητής: Διαχωρισμός ήδη από το bachelor.

Και η αλήθεια, το παιδαγωγικό τμήμα της Γερμανίας έχει πιο πολλές διδακτικές μονάδες σε μαθήματα διδακτικής συγκριτικά με τα αντίστοιχα ξενόγλωσσα τμήμα ανά την Ευρώπη.

Σε αυτή τη βάση δεδομένων anabin θα βρείτε το Εκπαιδευτικό Ίδρυμα στη χώρα που έχετε σπουδάσει και την αναγνώρισή του στη Γερμανία.

Πριν κάντε οποιαδήποτε αίτηση σε πανεπιστήμια του Βερολίνου, Θα πρέπει πρώτα να απευθυνθείτε στην Senatsverwaltung für Bildung / Recognition of qualifications as a teacher - Berlin.de. Αυτή η υπηρεσία θα σας δώσει όλες τις πληροφορίες για το ποια θα είναι τα επόμενα βήματα καθώς και την απόφαση την οποία θα επικοινωνήσει στο πανεπιστήμιο της επιλογής σας.

 Πληροφορίες Die Anerkennungsstelle für ausländische Lehrerabschlüsse

Σε ε τι χρονικό διάστημα μπορώ να κατακτήσω το επίπεδο Γ1 Γ2 στα γερμανικά; 

Τα έξι χρόνια εκμάθησης οποιασδήποτε γλώσσας όταν είσαι στην ίδια τη χώρα μου φαίνονται λίγο υπερβολή. Και ας μην ξεχνάμε ότι μέσα σε όλα αυτά μπαίνει και ο οικονομικός παράγοντας, γιατί τα ινστιτούτα προσπαθούν να κρατούν τους μαθητές όσο το δυνατόν περισσότερο χρεώνονας μεγάλες τιμές και κάνοντας μία με δύο φορές την εβδομάδα στην Ελλάδα για παράδειγμα. Ενώ άμα είσαι στην ίδια τη χώρα με μία πιο χαμηλή τιμή μαθαίνουν στα σχολεία σε καθημερινή βάση και αυτό στο εγγυώμαι γιατί συμβαίνει και στη Γερμανία. Και μέσα σε μία τετραετία είσαι έτοιμος μέχρι και να πας να σπουδάσεις. Όχι απλά να βγεις στην αγορά εργασίας με ενα λίαν καλώς ή μέτριο επιπέδο γλώσσας. Σε όλα αυτά φυσικά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τον προσωπικό παράγοντα του κάθε ανθρώπου και το motivation το έναυσμα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το επίπεδο στο οποίο όλοι με σιγουριά μπορούμε να φτάσουμε σε μία ξένη γλώσσα είναι το Β2. Το πέρασμα στα επίπεδα C όμως είναι ένα μετέωρο βήμα το οποίο μπορεί να διαρκέσει από 1 μέχρι άπειρα χρόνια. Ούτε εκείνοι που έχουν μια γλώσσα μητρική μερικές φορές δενμπορούν να φτάσουν το επίπεδο Γ2, αν έχουν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και έλειπες λεξιλόγιο, ειδικά στα ελληνικά και τα γερμανικά.

Μεγάλη εκμετάλλευση στα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης στη Γερμανία 

Aξίζει να δουλέψω ως καθηγητής freelancer σε φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης;

Η  απάντησή μου θα είναι δυστυχώς αποτρεπτική.

Τα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης καθώς και εκείνα της εκμάθησης ξένων γλωσσών είναι άπειρα στη Γερμανία, τα συναντάς σχεδόν σε κάθε γωνιά. Οπότε ίσως για αρχή δεν θα ήταν και άσχημη λύση αλλά θα πρέπει να γνωρίζουμε κάποιες πολύ βασικές παραμέτρους, όπως αυτή του χαμηλόυ ωρομησθίου καθως της ανύπαρκτης ασφάλησης υγείας. Αυτό συμβαίνει διότι στη Γερμανία οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης ιδιωτικού τομέα συμπεριλαμβάνονται στους ελεύθερους επαγγελματίες. Συνεπώς αναλαμβάνουν και τα έξοδα της ασφάλειες υγείας, της οποίας το κόμιστρο δυστυχώς δεν είναι χαμηλό, όταν αυτό ανέρχεται στα 400 ευρώ το μήνα.

Σε αυτή την περίπτωση η λύση είναι να απευθυνθείς στην πρόνοια ως freelancer επαγγελματίας χαμηλού εισοδήματος για την κάλυψη της ιατρικής ασφάλειας, την οποία δεν θα σου αρνηθεί το κράτος, ή να κάνεις παράλληλα και μία δεύτερη δουλειά.

Όλοι όσοι έχουν σπουδάσει στο παιδαγωγικό τμήμα της Γερμανίας, δεν περνάνε ούτε από έξω από τα φροντιστήρια. Μόνο εκείνοι που ήθελαν να σπουδασουν τη γλώσσα στη φιλοσοφική (και όχι στο παιδαγωγικό τμήμα). Οι φιλόσοφοι στη Γερμανία έχουν σαν μόνη επαγγελματική προοπτική το ίδιο το πανεπιστήμιο! ....κάτι που μάλλον ακούγεται στις μέρες μας ουτοπικό.... έχω μια γνωστή που σπούδασε ισπανική φιλολογία και φιλοσοφία και όχι ισπανικά στο παιδαγωγικο και δουλεύει τελικά στα φροντιστήρια και τώρα θέλει να μπει στο παιδαγωγικό μπας και βγάλει άκρη με ταβεπαγγελματικά της....

Η μόνη εξαίρεση σε όλα αυτά που προείπα είναι οι ήδη διορισμένοι καθηγητές στην Ελλάδα με μετάθεση στη Γερμανία. 

FANARAKIA_TINOS

español 
ελληνικά 
deutsch
The eternal recurrence of time is marked in Tinos island by several cultural events. And if the majority knows about the summer celebrations, the greatest charm lies in the customs of the winter. The celebration of Our Lady, which is unknown to the general public, is the finding of the Holy Icon of the Virgin Mary and is celebrated every year on January 30th with a gorgeous event.

So every year, on the anniversary of the icon's discovery in 1823, a local celebration takes place. "The our one Celebration", as the locals use to say.

The spectacle is great. Luminous flows flood the city as the villagers carry a lantern in hand. They came from the remotest villages at the time of the finding of the holy icon to worship.

Fireworks are burning in the harbor ...

FANARAKIA_TINOS

Deutsch 
Ελληνικά 
Article source


El eterno retorno del tiempo se marca en la isla de Tinos por varios eventos culturales. Y si la mayoría conoce a lo mejor las celebraciones y juergas veraniegas, el gran encanto reside en las costumbres del invierno. La celebración de Nuestra Señora, todavía desconocida al público general, es la del hallazgo del Santo Icono de la Virgen María y se celebra cada año el 30 de enero con un evento espectacular.

Así que una vez al año, en el aniversario del decubrimiento del icono sagrado en 1823, se lleva a cabo una celebración local. "Nuestra propia fiesta", como dicen los lugareños.


El espectáculo es magnífico. Ríos de luces inundan la ciudad al llevar los aldeanos linternas de aceite en las manos y son quienes, que en aquel momento remoto del descubrimiento del ícono sagrado, llegaron de los pueblos más lejanos para adorarlo. Los fuegos artificiales se están quemando en el puerto.

FANARAKIA_TINOS

Ο αέναος κύκλος του χρόνου σηματοδοτείται στην Τήνο ρυθμικά μέσω πολιτιστικών εκδηλώσεων. Και αν οι περισσότεροι γνωρίζουμε τους θερινούς εορτασμούς, η μεγάλη γοητεία κρύβεται στα έθιμα του χειμώνα. Το άγνωστο στο ευρύ κοινό πανηγύρι της Μεγαλόχαρης, είναι αυτό της Ευρέσεως της εικόνας της Παναγίας και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 30 Ιανουαρίου.

Κάθε χρόνο, στην επέτειο της ευρέσεως της εικόνας το 1823 γίνεται η καθαυτό τοπική πανηγύρι. "Το δικό μας πανηγύρι", όπως λένε οι ντόπιοι.

Το θέαμα είναι μαγευτικό. Ποτάμια από φώτα πλημμυρίζουν την πόλη ζωντανεύοντας τα λαδοφάναρα στα χέρια των χωρικών που τότε, τη μέρα που βρέθηκε η εικόνα, έφταναν νυχτωμένοι από τα πιο μακρινά χωριά για να προσκυνήσουν. στο λιμάνι καίγονται πυροτεχνήματα.

FANARAKIA_TINOS

Die ewige Wiederkunft der Zeit wird auf Tinos durch verschiedene kulturelle Veranstaltungen gekennzeichnet. Und wenn die Mehrheit am besten die Sommerfeiern kennt, verbirgt sich der große Charme in den Bräuchen des Winters. Die Feier der Muttergottes, die der breiten Öffentlichkeit unbekannt ist, ist die Auffindung der heiligen Ikone der Jungfrau Maria und wird jedes Jahr am 30. Januar gefeiert durch ein spektakuläres Ereignis.

An dem Jahrestag der Entdeckung der Ikone im Jahr 1823 findet jedes Jahr eine lokale Feier statt. "Unsere Fest", wie die Einheimischen sagen. 

Das Schauspiel ist großartig. Lichtströme überfluten die Stadt, indem sie die Dorfbewohner Öllaterne in die Hände brachten, die zur Zeit der Auffindung der heiligen Ikone aus den entferntesten Dörfern kamen, um dort anzubeten. 

Im Hafen brennen Feuerwerke...

How historically accurate is Outlander?

"I knew only too well what Dougal was feeling. A Scottish village it may be, and on McKenzie land at that, but for Dougal it was now enemy territory and he was the outlander."

The popular TV show Outlander, now in its third season, is based on a series of historical novels written by Diana Gabaldon. In the series Claire Randall, a nurse from the Second Wold War, travels back in time to Scotland in 1743 just prior to the Jacobite risings.

She meets and falls in love with highlander Jamie Fraser. With her knowledge of the catastrophic result of the Battle of Culloden for the Scots, Claire is determined to change history. Here are a few ways the television show correctly portrays life in Scotland during the 1700s – and a few other times it missed the mark: source

Events and Characters

The Battle of Culloden was fought just east of Inverness in 1746. Around 5,000 Jacobites led by ‘the Young Pretender’ Prince Charles Edward Stuart fought against a Government army of 8,000 led by the Duke of Cumberland in order to try and restore a Stuart monarch to the throne. As the zenith of the Jacobite uprising which had been building for years, the Battle of Culloden ended in major bloodshed and defeat for the Jacobites. It was the last major battle to be fought on British soil and brought about major changes to the seats of power and spheres of influence in Scotland.

Dr Tony Pollard, the historical advisor on the TV show, is careful to point out that the Jacobite Wars were far more complicated in real life, with civil conflicts and more nuanced religious differences than those presented in the show. He also makes it clear that “some historians regard the Jacobites as a nationalist movement, but this is only a part of the story.”

Bonnie Prince Charlie by John Pettie

According to author Gabaldon the character of Jamie Fraser was developed from an account in the book Prince in the Heather, which describes how 19 wounded Jacobites hid in a farmhouse after the battle. After two days they were executed under the Red Coat’s command for No Quarter, “except one man, a Fraser of the Master of Lovet's regiment, who survived the slaughter.”

Leanach Cottage, Culloden Moor

Other events in the series, such as Claire and her friend Geillis Duncan’s trial for witchcraft were less accurate. The last witch trial in Scotland took place over twenty years before, in 1722. However, it is somewhat feasible that women would continue to be accused and stand trial after the initial mania had ended and for their cases to not be found on record.

Costumes and Locations

Perhaps the most glaring inaccuracy in the show is the Fraser clan’s tartan. There are actually two clan Frasers – the highland clan (Clan Fraser of Lovat, to which Jamie belongs) and a related lowland Fraser family. Fraser of Lovat’s territory borders the Makenzie Clan in Inverness-shire with a historic seat in Beaufort Castle (Castle Dounie). The drab grey and blue costumes used by Jamie Fraser and his kin in the show are a far cry from the actual bold red and green of the clan’s kilts.

Fraser tartan

Doune Castle where Outlander is filmed

However, the rigmarole women went through to get dressed is portrayed more accurately, even down to the tight corsets and extra padding of Claire’s pannier.

The series is filmed in Scotland at places such as Doune Castle near Stirling which stands in for Castle Leoch and Blackness Castle in West Lothian which is used as the setting of Fort William. The standing stones at Craig-na-dun, which Claire time-slipped through at the start of story, do not really exist, but similar ancient circles can be visited in several places around the country, from Orkney’s Stenness to the Twelve Apostles in Dumfries. While you may not travel through time you will feel a strong sense of history when visiting these Scottish locations. 

Drawing of Highlanders under capture by the Red Coats

You might also be interested in:

• Being a Scottish monarch is not good for your health
• James II: Will the real King of England please stand up?
• The Battle of Culloden 1746

Funniest Bloopers: Outlander